Κόρθι, Ανδρος

της Κρίστα Ντι Μάρκο

Για δύο εβδομάδες του Δεκεμβρίου έζησα μέσα σε ένα όνειρο. Ταξίδεψα στην Ελλάδα για να επισκεφθώ ένα παλιό μου φίλο, το Λευτέρη. Πέρασα τις περισσότερες μέρες στην Αθήνα, αλλά το Σαββατοκύριακο ταξιδέψαμε με λεωφορείο, ταξί, πλοίο και νοικιασμένο αυτοκίνητο, για να φτάσουμε στο σπίτι της οικογένειάς του στο Κόρθι, ένα μικρό χωριό στο νησί της Άνδρου. Αυτό το μαγικό χωριό στο πλάι ενός απότομου βουνού, αποτελείται από κάτασπρα σπίτια, που περιτριγυρίζονται από έναν ουρανό και μιά θάλασσα με όλες τις δυνατές αποχρώσεις του μπλέ που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Είχα την τύχη να ζήσω από κοντά την κουλτούρα και την παράδοση της οικογένειάς του μέσα από το φαγητό και τη διασκέδαση. Στο πρώτο μου πρωινό στο Κόρθι, είμασταν καλεσμένοι στο σπίτι της θείας του της Αννας, για να συμμετάσχουμε με την υπόλοιπη οικογένεια στα "χοιροσφάγια". Φτάσαμε στις δέκα το πρωί και το σπίτι ήταν ήδη γεμάτο με ανθρώπους που ετοίμαζαν τα φαγητά. Άκουσα, είδα και μύρισα άφθονο γέλιο, σπιτικό κρασί και φαγητό-πολύ φαγητό. Το σπίτι ανήκε στην οικογένεια επί πολλές γενεές και ήταν αρχοντικό και απλό. Οι γυναίκες μαγείρευαν πάνω σε μικρές εστίες φωτιάς, καθώς οι άντρες έκοβαν και ετοίμαζαν τα διάφορα κομμάτια κρέατος για να μαγειρευτούν. Όλοι είχαν μια δουλειά για να βγάλουν εις πέρας. Είχα την ευκαιρία να γεμίσω λουκάνικα που, αν και αυστηρά χορτοφάγος, ευχαριστήθηκα σαν ένα κομμάτι της παράδοσης. Όταν τελείωσαν οι προετοιμασίες, καθίσαμε και φάγαμε ένα υπέροχο γεύμα με σαράντα περίπου μέλη της οικογένειας που βοήθησαν για το γεύμα αυτό. Κατόπιν, οι περισσότεροι πήγαν στα σπίτια τους για ξεκούραση, για να επιστρέψουν αργότερα για το βραδινό γλέντι, το οποίο περιελάμβανε λαχανοντουλμάδες, σούπα που σιγόβραζε όλη μέρα και τηγανιτές πατάτες που είχαν τηγανιστεί πάνω σε ξυλόσομπα.

Κατά την διάρκεια της επίσκεψης μου, ο Λευτέρης και η οικογένεια του μοιράστηκαν μαζί μου τη δική τους γωνιά της Γης. Μου είπαν παλιές ιστορίες, απάντησαν στις αναρίθμητες ερωτήσεις μου και μου έδειξαν τα πιο ωραία μέρη που έχω δει. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι, τα ήθη και τα έθιμά τους έχουν περάσει από γενιά σε γενιά και έχουν μείνει αναλλοίωτα στη διάρκεια του χρόνου. Τα μέλη της οικογένειας του Λευτέρη έχουν διατηρήσει έναν αγνό και τίμιο τρόπο ζωής, λόγω της περηφάνιας που νιώθουν για την πατρίδα τους και των αρχών που έχουν εμφυσήσει στις οικογένειές τους.

* Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 2002 στο έντυπο
"The Intrepid Scholar" του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.